Έχετε νιώσει ποτέ την ανάγκη να σηκώσετε το τηλέφωνο, να σχηματίσετε τον αριθμό της και να της πείτε απλά: "Καλημέρα, μαμά!!! Σ΄αγαπώ!!";
Το νιώθω συχνά τώρα τελευταία...νιώθω την ανάγκη να χωθώ και πάλι όπως όταν ήμουν παιδί στις "φτερούγες" της...να κλέισω τα μάτια και να ονειρευτώ όπως μου έμαθε εκείνη να κάνω!! Τη σκέφτομαι και ένα δάκρυ συγκίνησης και ευγνωμοσύνης χαράζει τη δική του πορεία στο μαγουλό μου, μέχρι να σβήσει λίγο πριν φτάσει στον λαιμό μου....τα μάτια μου λάμπουν στη σκέψη της...μας προσέφερε τόσα.....κι όλα ανιδιοτελώς...όλα από πραγματική αγάπη... πώς μπορείς να συμβιβαστείς με κάτι λιγότερο στη ζωή σου όταν έχεις ζήσει αυτό το μεγαλέιο καλοσύνης και αγάπης....όλα μοιάζουν να υστερούν μπροστά στην αγάπη της μάνας.... Ό,τι είμαι το οφείλω σε εκείνην...Σ΄ευχαριστώ, μαμά!!!
( Αφιερωμένο σε όλες τις μητέρες που η καθημερινότητα και οι ρυθμοί της σύγχρονης ζωής τους στερούν το "Σ' αγαπώ!" που αξίζουν να ακούν καθημερινά!!)
2 σχόλια:
Υπέροχο!
Ποιά μητέρα δεν θα ήθελε να ακούσει αυτά τα λόγια μα πάνω από όλα το "Σ'αγαπώ";;
Κι εγώ έτσι ακριβώς νιώθω εδώ και ένα χρόνο και προσπαθώ να ξεκλέβω χρόνο να πηγαίνω στους δικούς μου :)
Έρχεται η στιγμή τελικά που όλοι τους αποζητάμε. Στην αρχή κάνουμε πώς και πώς να φύγουμε από τα σπίτια μας ή γκρινιάζουμε και μετά τρέχουμε κοντά τους ξανά όπως όταν ήμασταν μωρά :)
φιλάκια πολλά :)
Ναιιιιιι και γω το νιώθω πολύ έντονα τον τελευταίο καιρό... Και φροντίζω να το κάνω πράξη!!! ;)
Δημοσίευση σχολίου